Tak się poskładało, że na duet Frankowych rodziców złożyły się typowa humanistyczna dusza, co to gada, pisze, zwraca uwagę na ortografię i przecinki i popełnia miliony literówek oraz pan tabelka, czyli tata, który potrafi obliczyć wszystko, stworzyć zestawienie, tabelkę, policzy, podzieli, przypilnuje rachunków. Czasem zastanawiam się, w którą stronę pójdzie Franciszek. Gaduła to przecież niestworzona i wiersze deklamuje zawodowo. Jednak wczoraj totalnie rozłożył nas na łopatki. Policzył. Do dwudziestu. Zobaczcie:

Wiem, nie po kolei, wiem- niewyraźnie. Jednak od czegoś trzeba zacząć, prawda? Dodatkowo Franklinowski sprzedał kilka tajemnic wychowawczych (paluszki w buzi są ble) oraz wciągnął do rozmowy tatę i Dziadka Grega. Jak to na prawdziwą gadułę przystało. Bardzo się cieszę, że mimo wszystkich respiratorowych dodatków i niezbyt twarzowej dziurce w szyi, co to miała utrudnić mówienie- z naszym synem można całkiem swobodnie porozmawiać.

Każda porządna firma, zanim wprowadzi produkt na rynek, podaje go szerokiej gamie testów. Robi się to po to, żeby produkt ów spełniał wszystkie, nawet najbardziej wygórowane wymagania swoich klientów. Tym samym do testowania tych produktów zatrudniani są wysokiej rangi specjaliści…

Dobra, już nie przynudzam. Jak powszechnie wiadomo, Franciszek jest mistrzem w wielu dziedzinach. No to od wczoraj możemy doliczyć kolejną. Gdyby ktoś gdzieś kiedy potrzebował przystojnego, uśmiechniętego, elokwentnego i pełnego werwy Testera Podstaw Jezdnych do Kimby, to gorąco polecam Wam małą, bo dwuosobową firmę: „Franek i Tata”. Chłopaki, jak nikt inny w świecie przetestują Wasze kimby w każdych, nawet najbardziej ekstremalnych warunkach. Nasza jest testowana codziennie, kilka razy dziennie. Mały Prezes wykrzykuje tylko: „Mimmmmon pipip ybko” i tata w te pędy urządza domowe crash testy. Przedstawiam Wam zapis tych testów. To, co słychać w tle, to nie nadjeżdżający czołg, to jedzie kimba.

Miało być na bogato. Miało być prawie orędzie noworoczne małego Franciszka, a wyszło jak zwykle. W Sylwestra niespodziankę zrobili nam dziadkowie i wraz z szampanem dla niepełnoletnich i całym koszykiem smakołyków zapukali do naszych drzwi w nadziei na najlepszą imprezę sylwestrową w życiu. Podobno się nie zawiedli, bo mały gospodarz, nie pozwolił im się nudzić, domagając się ciągłej uwagi i wymagając wożenia/noszenia/zabawiania. Tym samym Nowy Rok był okazją do doprowadzenia domu do przyzwoitości po szampańskich szaleństwach oraz do rewanżu na gruncie dziadków.

Jedno jest pewne wybawiony Francesco, to grzecznie przesypiający całą noc Francesco.

Ponieważ pierwszy wpis w 2013 miały być niesamowity i wyjątkowy, mimo wszystko postanowiliśmy nagrać film. Jak powszechnie wiadomo, talentów do sfilmowania Franciszkowi nie brakuje, wystarczyło wybrać odpowiedni i nakręcić kolejną domową produkcję. I choć moim marzeniem jest nagranie skandalicznego, budzącego kontrowersje filmu dokumentalnego o złych stronach Dziedzica, to muszę Was i siebie zawieść- nie tym razem. Tym razem bowiem miał być kolejny wiersz.”O Grzesiu kłamczuchu i jego cioci” zwanym w naszej nomenklaturze „Listem”. Francesco pięknie deklamuje niemal cały, czym zdobywa sobie splendor i chwałę na wszystkich rodzinnych uroczystościach, pod warunkiem oczywiście, że mu się chce. Poziom „chcenia” na niniejszym filmiku określam na średni, ale to wszystko, co udało mi się dzisiaj wycisnąć z Jaśnie Pana. Niestety jak to zwykle w takich pasjonujących dokumentach bywa, film urywa się tuż przed grande finale, bo (tutaj ciała dał operator) nie zauważono, a karta pamięci była prawie na full. Zatem kamera wzięła i sama nagranie zakończyła. Mimo tego, przed Państwem, jak zwykle uroczy, jak zwykle idealny, jak zwykle pełen wdzięku i charyzmy. Mój syn. Franek. Deklamuje.

Jego niezwykłą zaletą… Franka, nie filmu jest to, że można już sobie z nim całkiem nieźle pokonwersować…. Voila:

A w Nowym Roku sobie i Wam życzę zdrowia, a te góry pieniędzy jakoś sobie zarobimy! 🙂 Wielkie uściski! Nasze postanowienie noworoczne? Dotrwać w niepomniejszonym składzie do następnego sylwestra.