Z dumą przyznaję i obwieszczam, że Franio jest już rasowym przedszkolakiem! Dziedzic opiera się przedszkolnym bakteriom i zarazkom i (odpukać w puste!!!) mieliśmy do tej pory nieprzyjemność wyłącznie z lekkim katarem, z którego nie rozwinęło się nic poważnego. Francyś swoje przedszkole uwielbia. Pani Ela stała się specjalistką i argumentem na wszystko. Nie wiem, czy Pani Ela zdaje sobie sprawę z wpływu, jaki wywiera na Dziedzica, ale przyparty do muru Młodzieniec twierdzi, że Pani Ela pozwala na wszystko, łącznie z obgryzaniem paznokci! (Z przekazu Taty Franka wiem, że to nieprawda, ale te wielkie niebieskie oczyska są mi w stanie wmówić wszystko). Poza tym wsparte maminą zazdrością i drżeniem serca pojawiły się też ulubione koleżanki. Dziewczęta znaczy. Ten rodzaj koleżanek, na opowieści o których skacze mamina powieka i pojawia się nerwowy tik. Gabrysia i Oliwka to już stałe bohaterki przedszkolnych opowieści, a ja jakoś mimo wszystko zaocznie nabrałam do nich sympatii. Wszak, jeśli dbają o mojego syna… A dbają wszędzie. Dzieciaki w przedszkolu Frania są fantastyczne! Pamiętają angażować go do wszelkich zabaw, chcą być w parze na spacer, pchają wózek, znają już ambu i wiedzą, że ssak musi być zawsze gdzieś przy ich koledze. Była już pierwsza wycieczka do lasu, są ulubione obiady i ukochane rytuały.

Do przedszkola Franek chodzi codziennie na trzy godziny. Jeśli dodamy do tego rehabilitację przed i po oraz terapię z logopedą, to jest to naprawdę optymalna ilość. Musicie wiedzieć, że jest to ogromne wyzwanie dla takiego chłopca, jak Franio. Bodźce napływają zewsząd, trzeba być w pełnej gotowości niemal cały dzień. Ma to swoje plusy, Franio wyraźnie wzmocnił się fizycznie, mówi nieco głośniej, a różnorodna dieta podarowała mu tęższe udka i fałdkę na brzuchu. Dzień w przedszkolu Franio spędza zawsze z Tatą. Tata stara się pozostać tłem, jest tam ze względu na bezpieczeństwo Franka i komfort psychiczny zarówno jego, jak i Pań z przedszkola. Obsługa ssaka, odsysanie, przenoszenie, podnoszenie i ubieranie Franka nie jest trudne, ale nie jest też proste. Zatem nasz Tata ma szanse na powtórkę z edukacji. Jestem bardzo dumna z obu moich chłopców.

Pierwsza sesja fotograficzna też była. Aż grzech nie kupić. Poniżej: Franciszek Przedszkolak Pierwszy. Na poważnie się zrobiło.